|
Natangia A.D. 2004 - część 1
Pieniężno-Pluty-Sągnity-Górowo Iławeckie-Głamsławki-Bezledy-Orneta (70 km)
autor :: Maciej Giernatowski :: 2004-05-12 21:04:56 :: komentarze :: drukuj
Natangia. Staropruska nazwa krainy spływających wód, doskonale oddająca charakter terenu pełnego lasów i wzgórz, poprzecinanych niewielkimi rzeczkami. Jej dzieje są równie bogate, co tajemnicze i nieznane.
Gdzie to jest? To dzisiejsze przygraniczne tereny gminy Górowo Iławeckie.
Przez trzy majowe dni rowerowej włóczęgi w widłach rzeki Łyny i Wałszy chciałem zobaczyć choć trochę nieznanych miejsc związanych z historią tej ziemi.
Dzień 1
Początek wyprawy, to wczesny ranek i nowiuśki (jeszcze na gwarancji) szynobus z Olsztyna. Bardzo przyjazny dla rowerzystów pojazd. Roweru dosiadam w Pieniężnie i ruszam szosą w kierunku Górowa Iławeckiego. To jeszcze Warmia, o czym świadczą liczne przydrożne krzyże i kapliczki. Moim pierwszym celem jest grodzisko przy wsi Pluty. Nad rzeką Wałszą dominuje w okolicy porośnięte drzewami wzgórze. Dziś jedynym tu, widocznym dowodem na istnienie pruskiego grodu Pelten są wały otaczające płaski szczyt wzniesienia.
Kieruję się na północ, wjeżdżając w polną drogę, która po pewnym czasie całkowicie zanikła w otaczającej majowej zieleni Wzniesień Górowskich. Puste łąki i zalesione dolinki z czystymi strumieniami. Wkroczyłem do Natangii, bo o jeździe po tym terenie, nie było mowy. Za to dzika przyroda, rozległe widoki i brak obecności śladów ludzkich, w pełni wynagradzają ciężar pchanego lub przenoszonego roweru. Wsiadam na niego dopiero w miejscu gdzie była osada Okopek. Napotykane ruiny zabudowań świadczą o tym, że przyroda zwyciężyła w tym miejscu człowieka i jego cywilizację. A może to tylko efekt ludzkiej głupoty i zaniedbania? Kiedyś te nieistniejące wioski tętniły życiem. Zastanawiam się jak długo jeszcze, utrzyma się w tym miejscu dominacja natury?
Przez Dobrzynkę dojeżdżam do Stegi Małej. Z zabudowy wsi wyróżnia się neogotycka bryła dawnego dworku. Gdy się tu rozejrzy trudno dziś uwierzyć, że przed drugą wojną światową było tu ponad 350 mieszkańców. Że był tartak i mleczarnia... Jadę dalej i przez Gniewkowo docieram do Sągnit. To była ostatnia stacja kolejowa, do której jeszcze kilkanaście lat temu dojeżdżał pociąg z Lidzbarka Warmińskiego. Tory jeszcze leżą, ale już nie nadają się do użycia. Jeszcze tylko około 2 km jazdy i docieram do kolejnego grodziska pod wsią Wormie, wznoszącego się nad niewielkim strumieniem a oddzielonym od strony lądu doskonale zachowanym głębokim obwałowaniem. Gród pełnił tu ważną, strategiczną rolę w związku z tym, że leży przy dawnej granicy miedzy plemionami Warmów i Natangów. Wówczas normą było (tak jak i dziś ;-), że sąsiedzi nie oszczędzali siebie.
Nie dojeżdżam do wsi Augamy (znanej m.in. z faktu, że jeszcze w 1686 roku, na rynku w Górowie Iławeckim spalono na stosie tutejszą czarownicę) i kieruję się na największe i najwyższe grodzisko w okolicy – Zamkowa Górę. Doskonała panorama z wieży widokowej na szczycie, fascynuje o każdej porze roku i powoduje, że na dłuuugie chwile zamiera się tam z lornetką przy oczach.
Jadę dalej przez Dzikowo. Pod Kamińskiem oglądam jeszcze tajemniczy bunkier nieznanego do dziś przeznaczenia. Trzeba pamiętać, że w czasie drugiej wojny światowej w Kamińsku był największy obóz jeniecki w Prusach Wschodnich - Stalag I A Stablack, gdzie przebywało około 100 tysięcy jeńców z całej Europy.
Stąd już mam niedaleko do bazy noclegowej.
c.d.n.
|
Autor:
Maciej Giernatowski |
|
komentarze :: 4 |
 |
| 
|
 informacje
trasy rowerowe
rower i okolice
agroturystyka
pogoda
forum
ciekawe linki
wyszukiwarka
galerie zdjęć
Olsztyn :: ulice
o nas
kontakt
wiki
nasi sponsorzy
statystyki
firefox
|
