|
Śladami Pana Samochodzika czyli dookoła Jezioraka cz.1
Iława-Karnity-Boreczno-Dobrzyki-Matyty-Jerzwałd-Kamieniec-Siemiany-Iława (80 km)
autor :: Maciej Giernatowski :: 2004-06-08 22:31:14 :: komentarze :: drukuj
|...| Nie trzeba szukać przygody. Nie znajdzie się jej, choćby pojechało się aż na koniec świata, przez siedem rzek i za siedem gór. Nie zjawi się, choćby czekało się na nią dzień i noc, prowokując ją i nastawiając pułapki. Nie przywoła jej żadna prośba i może się okazać, że nie ma jej tam, gdzie tylu już ją spotkało.|...|
|...| Bo przygody nie trzeba szukać. Ona zjawia się sama. Przychodzi w najbardziej nieprzewidzianych momentach i w nieoczekiwanej postaci, najczęściej, gdy nie spodziewamy się jej, nie pragniemy jej, gdy nie jest nam ona potrzebna. Najpierw daje nam znak – że oto jest, przyszła po ciebie, chce cię ogarnąć i wciągnąć w swą grę. Musisz od razu wiedzieć, że to właśnie jej znak, musisz go rozpoznać wśród tysiąca innych znaków. Nie wolno ci zlekceważyć jej wezwania ani odłożyć go na później. Nie lubi leniwych. Pominie cię, odejdzie i więcej po ciebie nie wróci... |...|
Zbigniew Nienacki
"Wyspa Złoczyńców"
Tak rozpoczyna się pierwsza z przygód Pana Samochodzika. Któż nie zna tej postaci? Ile to już pokoleń wspólnie z muzealnikiem panem Tomaszem przeżywa jego przygody?
Wiele lat temu i mnie również przygoda dała swój znak, gdy czytałem jedną z pierwszych książek Zbigniewa Nienackiego. Nie na mnie jednym jego twórczość dla młodzieży a potem i dla dorosłych odcisnęła swój ślad i spowodowała umiłowanie włóczęgi i obcowania z przyrodą i historią. Nie o tym jednak chciałem opowiedzieć... A wszelkie klimaty związane z w/w twórczością i nie tylko - znajdziecie na zaprzyjaźnionej stronie: http://www.nienacki.art.pl.
Jak już wcześniej wspomniałem – gdy przygoda dała mi znak, wiedziałem, że kiedyś sam zobaczę miejsca opisane przez Zbigniewa Nienackiego w serii Pana Samochodzika....
A wszystko zaczęło się pewnego majowego ranka w Iławie. Na dworcu PKP spotkałem się z Darkiem - przedstawicielem OSR na Mazowsze i południowe Mazury ;-)
Naszym celem na najbliższe dwa dni było objechanie dookoła Jezioraka. To u Nienackiego w książce po raz pierwszy przeczytałem, że jest to najdłuższe jezioro w Polsce. Na mapie Jeziorak wygląda jak drzewo wyrastające z Iławy i rozgałęziające się swoją górną (północną) koroną na wiele zatok, jezior i kanałów. Nie poświęciliśmy dużo czasu na oglądanie jeszcze pustego o tej porze dnia miasta. Jak najszybciej chcieliśmy ruszyć na szlak. Wzdłuż wschodniego brzegu jeziora skierowaliśmy się do Szałkowa gdzie członkowie załogi KRASULI, podczas poszukiwań autora wiersza „Złota Rękawica” ratowali jacht podczas burzy przed rozbiciem się o brzeg. Niestety najgorsze wizje Nienackiego się spełniły, bo praktycznie do Makowa dostępu do jeziora strzegą ogrodzenia i zasieki. Jedynym odstępstwem od tego czarnego proroctwa jest to, że są to działki prywatne a nie państwowe molochy ośrodków wczasowych. Jednak pocieszeniem dla nas było to, że na miesiąc przed rozpoczęciem wakacji wszystkie te miejsca były zupełnie puste. Patrząc na to, ciągle zadawaliśmy pytanie, które powracało do nas podczas całej wyprawy – „Jak tu musi być tłoczno i głośno w lipcu i sierpniu?!”
Wjechaliśmy do lasu. Po prawej stronie drogi od jeziora ciągle dzieliły nas płoty ośrodków wypoczynkowych, prywatnych posesji i pól biwakowych. I tu zdarzył się pierwszy z ciągu ciekawych zdarzeń i spotkań. W środku lasu na drodze stała porzucona przyczepa wyładowana piaskiem z palącą się żywym ogniem oponą!!! Złapaliśmy ten piasek i zdusiliśmy płomienie. Zapewne zatarły się hamulce i w tym czasie, kiedy właściciel odczepił przyczepę i ją zostawił – nastąpił samozapłon.
Na szosę wyjechaliśmy we wsi Sąpy. To tu, na tym wąskim asfalcie trwał szaleńczy wyścig wehikułu pana Tomasza z Wackiem Krawacikiem na wyspę Bukowiec, aby zdobyć ukrytą tam torbę z tajemniczą mapą łowisk Jezioraka. Gdzieś przed Urowem amfibia skręciła w lewo, by wjechać do wody zatoki Kraga i dzięki temu fortelowi wygrać wyścig.
Przed Mostem na kanale łączącym zatokę Kraga z jeziorem Dauby, zjechaliśmy z szosy na prawo w kierunku Mozgowa. Dwukrotnie po mostach przecięliśmy Kanał Iławski by dojechać do pałacu w Karnitach. Nienacki umieścił w tych okolicach akcję porwania pięknej aktorki - Diany Denver i wspólnego pościgu Pana Samochodzika ze Świętym – Rogerem Moorem. Nie zważając na błoto i wilgoć traw postanowiliśmy zobaczyć jeszcze jedną ciekawostkę – kanał wykopany w usypanej grobli na jeziorze Karnickim aby pokonać dwumetrową różnicę poziomu wody między nim a jeziorem. Pod kanałem łączącym Jeziorak z Elblągiem i Ostródą są potężne rury do wyrównania poziomu jeziora Karnickiego po obu stronach grobli. Jest to kolejny, doskonale zachowany zabytek budownictwa hydrotechnicznego.
Szosą dojechaliśmy do wsi Boreczno gdzie przy kościele Pan Samochodzik spotkał swojego największego przeciwnika w sprawie ochrony zabytków – Waldemara Baturę. Trzeba koniecznie nadmienić, że Pan Samochodzik przyjechał tu z Tynwałdu pożyczonym rowerem. Dalej przez pola i łąki osiągnęliśmy nasz kolejny cel – wyspę Bukowiec. Na wyspę prowadzi grobla i jest to ogromne pole biwakowe w sezonie. Znów zadawaliśmy sobie pytanie - jaki tu pewnie jest hałas w sezonie? My zastaliśmy tu jeszcze kompletne pustki. Z brzegów wyspy widać doskonale rozwiniętą linię brzegową Jezioraka wraz z archipelagiem wysp i wysepek. Widać Lipowy Ostrów, Zielony Ostrów, Gierczak - na którym pan Anatol spędził noc na drzewie i gdzie zabito owcę... I nie przemknął po wodzie ślizgacz Kapitana Nemo, choć długo przeszukiwałem lornetką taflę jeziora. I nie ustaliliśmy też gdzie była lisia nora, w której schowana była mapa łowisk. Bukowiec jest duży i wcale się nie dziwię, że Panu Samochodzikowi i Bronce trudno było tu znaleźć Czarnego Franka, który już w tym czasie siedział w areszcie w Iławie... Pamiętacie to wszystko? Bo ja - tak.
A my dalej brnęliśmy na pograniczu fikcji literackiej i rzeczywistości. Ze wsi Wieprz, widząc ciągle po lewej stronie brzeg dotarliśmy do miejsca gdzie mógł być wspólny biwak Pana Samochodzika i mądrali Anatola z towarzyszami. Gdzie Nemo kotwiczką spiningową zdarł piracką flagę z tratwy Czarnego Franka, i gdzie Marta – Nemo złowiła ogromnego szczupaka ku upokorzeniu Anatola. Stąd też roztacza się szeroki widok na półwysep Matyty, zatokę Sandacza i wyspę Czaplak.
A my ruszyliśmy dalej. Trochę szosą i polami okrążyliśmy zatokę Rudnia ciągle mając rozległy widok na półwysep Matyty. Na asfalt wyjechaliśmy przy kanale Dobrzyckim, który łączy Jeziorak z miastem Zalewo. W Dobrzykach stoi kościół gotycki z lat 1320-30. Stąd skierowaliśmy się na południe by jechać już zachodnim brzegiem Jezioraka.
c.d.n.
|
Autor:
Maciej Giernatowski |
|
komentarze :: 1 |
 |
| 
|
 informacje
trasy rowerowe
rower i okolice
agroturystyka
pogoda
forum
ciekawe linki
wyszukiwarka
galerie zdjęć
Olsztyn :: ulice
o nas
kontakt
wiki
nasi sponsorzy
statystyki
firefox
|
